|
در این ایام که بسیاری از مدعیان دوستی با ولایت، خود را برای برپایی جشن های خودساخته ای با نام عید الزهراء آماده می کنند؛ امام شیعیان و ولی امرشان در سوگ و عزا بسر می برند. این سوگ نه تنها برای عزای رحلت پدر بزرگوارشان ؛ که دقیقا برای همان چیزی است که برخی مدعیان محبت به ایشان برای آن جشن و سرور براه می اندازند!!
ربیع الاول ، ماه مظلومیت حضرت زهرا سلام الله علیها است . ماهی است که وی برای دفاع از ولایت ، دست دو فرزند خود را گرفت و به خانه مهاجر و انصار رفت تا عهد آنان با علی را در روز غدیر یادآورشان شود ...ماهی است که دختر رسول خدا خواست تا فدک را که هدیه پیامبر - و نه میراث او – بود از غاصبانش پس بگیرد و از درآمد آن صرف حمایت از ولایت کند ... ماهی است که صدیقه طاهره پشت در خانه ایستاد تا ولی زمانش را به اجبار برای بیعت به مسجد نبرند ... اما آنان که غدیر را به یاد داشتند ؛ معاد را از یاد برده بودند. آنان که ولایت را غصب کرده بودند، از غصب فدک نیز باکی نداشتند و آنان که بیعت زوری را مایه تحکیم و قوام حکومت خود می دیدند ؛ از انداختن طناب به گردن شیرخدا و سوء استفاده از شرایط سیاسی دریغ نکردند! در این ایام بود که چادر مبارکی را به خاک کوچه آلودند ... در این ایام بود که برای بردن علی به مسجد به خانه فاطمه یورش برده بودند، در خانه اش را سوزاندند و محسنش را کشتند و شهادتش را باعث شدند.!!
این ایام هیچ بهانه شادمانی ندارد! شاید تلخترین روزهایی که بر اهل بیت گذشته باشد ؛ در همین نیمه نخست ربیع الاول بوده باشد. اما کسانی که دین را وسیله یا بهانه ای برای دنیای خود می خواهند ، بی توجه به چنین حوادثی فردا را به جشن می نشینند!! جشن آغاز ولایت حضرت صاحب الزمان ( روحی فداه) !! چشنی بی پایه در فرهنگ تشیع ! آیا برای آغاز ولایت حضرت امیر المومنین هم جشن می گیریم؟ آیا برای تخلیه عقده های خود دنبال محملی به نام مذهب می گردیم؟! و دهها سوال دیگری که پاسخش ناگفته پیداست !
این ایام، دشمنان امام زمان (عجل الله تعالی فرجه ) ؛ دشمنان تشیع ؛ دشمنان خمینی (ره) ؛ و دوستان ناآگاه ما شادتر از هر زمان دیگری هستند! نگاهی به اوضاع سیاسی جهان و کشور خودمان بیندازید و عوامل شادی آنان و ناشادی ولی امر جهان ، حضرت مهدی را آشکار خواهید دید. فقط باید چشم گشود و قلب را پاک کرد!
گم گشته دیار محبت کجا رود؟! نام حبیب هست و نشان حبیب نیست!
| 
:جستجو
