آورده اند که در عهد پهلوی در یکی از توابع قزوین دعوای آب اوفتاد بین فلان آباد علیا و فلان آباد سفلی و چنان شد که اجتماع علیایی ها بر سفلایی ها غلبه کرد و آب را خواستند تا بیشتر در ده بالا تقسیم کنند و دعوا بالا کشید و جماعت سفلایی کار نزد پیر بزرگ خود برد تا چاره ای اندیشد و گفتند تا ما هزار تومان اندوخته ایم برای آن که به دولتیان و ماموران آب جدا جدا بپردازیم تا شاید در تنگی وگشادی راه آب کلکی سوار کنند و غیره .

پیر لختی اندیشید و تاملی کرد و گفت: این میزان هزینه بر ما بسی گزاف است و تازه ، کار نیز با آن بسامان نشود. شما را باید تا صد تومان نزد رئیس ژاندارمری برده و او را راضی کنید تا به جای فلان کس که امروزه کدخدای فلان آباد علیاست ، بهمان کس را کدخدا کند.

همین کردند و سالیانی گذشت و تفرقه و خصومت آنچنان در بین علیایی ها اوفتاده بود که کس قصه آب بیاد نمی آورد و آب بالا ده همچنان به سمت پایین ده می رفت !